Sad Shayari Marathi text is not just poetry but it is a way to express those silent feelings, you carry inside we put them into words. कधी कधी शब्दांनी सांगता न येणारा दु:ख हा शायरीतून व्यक्त होतो. Many people look for meaningful and touching Sad Shayari Marathi when they feel heartbroken, alone, or emotionally tired. In this post, you’ll find all types of Sad Shayari Marathi, like Marathi Sad Love Shayari, प्रेम आणि जीवनावर मराठी दुःखी शायरी, and sad love quotes specially written for girls.
If you are missing someone close to you or feeling alone and sad, these lines will speak for you. We’ve also included Husband Wife Sad Quotes in Marathi and Navra Bayko Alone Sad Status in Marathi.
Sad Shayari Marathi
रुसतात नेहमी आनंदच,
दुखांना कुठे इतक्या नखऱ्यांची सवय असते
दुःख या गोष्टीचं नाही की सगळं जग माझ्याविरुद्ध आहे,
खरं दुखः हे आहे की माझाच माणूस दुटप्पी निघाला!
कोणीतरी असा ताईत दे की मी चलाख होऊन जावं,
माझं निरागसपण मला खूप त्रास देतं.
सगळ्या रेषांनी नजर फिरवली,
माझ्या हातानेही माझ्या हाताचा साथ सोडला.
असंच नको हसूस माझ्या लाचारीवर,
थोडे शब्द बोललो तर तू ही रडशील.
ही फार दु:खद गोष्ट आहे की आता
आपल्या दु:खाचं एकमेकांशी काहीही नातं राहिलेलं नाही.
जीवनात काही गोष्टी इतक्या उशिरा मिळतात की,
त्यांची इच्छा आणि गरजच संपून जाते.
मला त्रास देऊन तुला सुख मिळेल,
तर तुझी ही शिक्षा मला मंजूर आहे.
इथे कुणावरही प्रेम ठेवू नकोस,
लोक दिसायला सुंदर आहेत, पण विश्वासू नाहीत.
आयुष्यभर त्या एकट्या नुकसानीची भरपाई झाली नाही,
आपण मर्यादित साधनांमध्ये प्रेम केलं होतं.
जसा समजलो, तसा मनापासून समजलो,
माझ्या डोळ्यांनी खूप फसवणूक अनुभवली आहे.
हिजरत खूप मजबुरीने केली जाते,
ती घरातून असो किंवा एखाद्याच्या हृदयातून.
आह जर हृदयातून बाहेर आली,
तर समजतोस काय, ती फुकटच जाईल?
जिथे माझ्या उद्ध्वस्ततेचा उल्लेख होतो,
तेथे तुझंही नाव कधी कधी घेतलं जातं.
काहीतरी आहे तुझ्या-माझ्यात,
नाहीतर कोणी इतक्या वेळा विखुरल्यावर पुन्हा भेटत नाही.
काल तर मला मरायचंही सोपं वाटत होतं,
विरह होता, रात्र होती, पाऊस होता, आणि एकटेपणाही.
Marathi Sad Love Shayari
एखाद्या व्यक्तीला मिळवण्याच्या हव्यासात,
सगळं काही गमावलं मी स्वतःनं.
या वेळी जर वेगळे झालो तर पुन्हा भेटूच शकणार नाही,
ते वचन, त्या शपथा आपण निभावू शकणार नाही.
जर सोडूनच जायचं होतं, तर प्रेम केलंच का?
तुझ्याशिवाय एकटं जगू शकणार नाही मी.
ही एक कडवी सत्यता आहे—
जोपर्यंत स्वतःवरून जात नाही,
लोकांचे भावना आणि जाणीवा फक्त विनोद वाटतात.
लाख औषधं लावा त्या जखमांवर,
पण जर आत्मा भाजलेला असेल,
तर शांतता कुठून मिळणार?
काहीतरी आहे आपल्यात,
नाहीतर इतकं वेगळं होऊन कोणी परत परत भेटत नाही.
जिथं माझ्या बरबादीचं नाव घेतलं जातं,
कधी कधी तुझंही नाव घेतं जग.
आठवणींसोबत हसणं सोडलं,
दुखः मनात घेऊन प्रेम करणंही सोडलं.
तो असा माणूस आहे जो कधी भेटलाच नाही,
आणि त्याच्या खातिर आपण सगळं जग सोडलं.
कदाचित कोणी तरी आकार देईल,
या आशेत आयुष्यभर मी दगडासारखा राहिलो.
कसे बदलतात लोक?
कधी त्या बाजूचे, तर कधी यांचे!
सजदे केले, प्रार्थनांमध्ये आवाज दिला,
पण हातांच्या रेषांमध्ये आपलं कोणीच नाही.
तुझ्या वेगळं होण्यानंतर,
कधीच असं म्हणालो नाही की—
“आपल्याकडे सगळं आहे, देवाचं दिलेलं!”
कधीपर्यंत ऐकावं लागणार जगाची टोमणे?
कळत नाही ही गोष्ट कधी संपेल.
कधी भेट होईल आपली?
कधी माझ्या खांद्यावर तुझं डोकं असेल?
काही गोष्टी समजवून समजत नाहीत,
त्या स्वतःवर घडल्यानंतरच उमगतात.
काही लोक असे असतात,
जे कधीच विसरले जात नाहीत.
शंभरदा प्रयत्न करूनही…
हृदयातून काढून टाकता येत नाहीत.
Sad Shayari On Life In Marathi
काही गोष्टी समजावल्यावर समजत नाहीत,
त्या स्वतःवर घडल्यानंतरच खरी जाणीव होते.
मन तुटल्यानंतर लोकांची सहवेदना उपयोगाची राहत नाही,
ते लुटून गेल्यावर आपल्याला सहानुभूतीचं दान देतात.
हसण्याचा कितीही प्रयत्न केला तरी,
तुझ्या प्रेमाची उणीव मला हरवतेच.
माझ्या नशिबातच बहुतेक असंच काही लिहिलं होतं,
कोणी वेळ घालवण्यासाठी जवळ केलं,
तर कोणी जवळ घेऊन वेळ घालवला.
एक रात्री तो थांबला होता, बोलणं मध्येच तोडलं,
मी आजही थांबलोय, तीच रात्र मनात अडकलेली आहे.
प्रेमाचं दान अजूनही हातात आलं नाही,
निष्ठेचा कटोरा घेऊन आजवर भटकतोय दरदर.
माझा दुखः पाहून जर तुझ्या ओठांवर हास्य आलं,
तर मला माझ्या वेदनांचं नाही, तुझ्या हसण्याचं कौतुक वाटतं.
प्रेमकहाणी एवढीच होती—
त्याच्या खातिर त्यालाच सोडून दिलं.
तुझा वेळ इतका महाग करू नकोस,
आम्ही गरीब माणसं आहोत, तुझा वेळ विकत घेऊ शकत नाही.
हा मन तुझ्याबद्दल तक्रार करायचं म्हणतं,
पण मग लगेच सांगतं की “तो माणूस आता तो राहिलाच नाही.”
तुला न भेटण्याचं वचन दिलं होतं,
पण तरी प्रत्येक वाटेवर तुलाच शोधत राहिलो.
मी तुझ्या अदा जपते, म्हणूनच तू खेळू शकतोस,
मी दर वेळी तुझ्या शब्दांवर विश्वास ठेवते—
ही माझी सच्ची सादगी आहे, योगायोग नाही.
मनातून मित्रांचा विचार काढता येत नाही,
छातीत असलेला घाव पुसता येत नाही.
ज्याच्यासाठी मी प्रेमात सर्व मर्यादा ओलांडल्या,
तो आजही विचारतो—”सांग, खरंच तू वफादार राहशील का?”
Heart warming Sad Status Marathi
तो माझ्यापासून दूर राहून सुखी आहे,
राहू दे त्याला…
मला त्याचं प्रेम नकोय, त्याचा हसरा चेहरा जास्त आवडतो.
त्याच्या आवाजातच वेदनेची कहाणी ऐकू येत होती,
चेहरा सांगत होता—सगळं गमावलंय त्याने.
आमच्या बोलण्यात जराशी कडवटपणा असेल,
तर ते आम्ही काय भोगलंय ते आम्हाला आठवतंय म्हणून.
मी उपयोगी असतो तर कधीतरी कामासाठी तरी आला असता.
आता निर्धास्त झोपू दे स्वतःला,
आता उरलं तरी काय आहे गमावण्यासारखं?
तीच हट्ट, तीच अपेक्षा, मनातली वेदनाही अजून तशीच आहे,
माझं प्रेमही असंच होतं—न मिळालं, ना संपलं.
जेव्हा स्वप्नं तुकडे तुकडे होतात,
तेव्हा चेहर्‍यावरही पूर्वीसारखी झळाळी राहत नाही.
आता विचार करत आहोत की आम्हीही शिकून घ्यावं उपेक्षा करायला,
सगळ्यांना प्रेम देत देत स्वतःची किंमतच हरवून बसलोय.
जगातले लोक फक्त आशा दाखवतात,
जे निघून जातात ते परत येतच नाहीत.
जेव्हा कोणी विचारलं की एवढं तुटून का गेलास?
मी फक्त एवढंच उत्तर दिलं – “प्रेम केलं होतं.”
मनाने तुला काही वेळ दूर ठेवणंही शक्य नाही,
माझ्या मनात तुझ्याशिवाय काहीच उरलेलं नाही—
तुला विसरणं शक्य नाही, आणि लक्षात राहावं असं काहीच उरत नाही.
तुला अजून पूर्ण मिळालोही नाही,
पण तुला गमावण्याची भीती समुद्रासारखी खोल आहे.
दुःखाच्या मार्गावर अडकलेलं एक वचन आहे मी,
जे कुणीतरी अर्ध्यातोडून टाकलंय.
मी त्याला थांबवलं नाही,
कारण जो आपला असतो, तो जातच नाही!
आम्ही आमच्या वागणुकीचं हिशोब कुणाला देणार?
जे प्रश्नच चुकीचे होते, त्यांना उत्तर काय द्यायचं?
प्रेमिकाने जर जखम दिली तर काय झालं?
शेवटी…
फुलांसोबत काटेही असतातच ना!
प्रेम आणि जीवनावर मराठी दुःखी शायरी
मी ज्या रात्री झोपलो नाही,
त्या रात्री तुझ्यावर उधारीत आहेत.
आज असं वाटतंय की सगळं एक नाटकच होतं,
ते नातं… जे कधी मनापासून होतं.
आपण जेव्हा काही चुकीचं करतो,
तेव्हा त्याला ‘नशीबाची चूक’ म्हणतो.
आणि इतकं आत्मविश्वासानं जगतो की
द्वेषालाही ‘सिद्धांत’ म्हणतो.
माझ्या हातात एक दुर्भाग्यवानाचं पत्र पडलं…
कधी हृदयाच्या रक्तानं लिहिलेलं होतं,
तर कधी अश्रूंनी पुसलेलं.
माहीत नव्हतं की लहानपणातील आनंद
फक्त थोड्या वेळासाठी असतो.
आपल्याला तर लवकर मोठं व्हायचं घाई होती!
या जगात अनोळखी राहणंच बरं असतं,
लोक आपलं करून फार वेदना देतात.
मी खूप धीराचा आहे,
पण कधी कधी हरून जातो…
काही बोलणं ऐकून, काही वागणं पाहून.
सजा द्यायला आम्हालाही येतं साहेब,
पण तु त्रासात यावंस हे आम्हाला मंजूर नाही.
आज मी मन मोकळं करून रडलो…
थकवा आणि संयम – दोघांनी मला बुडवलं.
नातं तोडण्याचा अधिकार त्यांच्याकडे होता,
पण जे कारणं दिली… ती अगदी विचित्र होती.
मी कधी कोणाला स्वतःपासून वेगळं केलं नाही,
ज्याला कंटाळा आला, तो आपोआप निघून गेला.
मी देवाकडे तुला मागत होतो,
आणि मग आठवल्या तुझ्या मजबुर्या.
तू निघून जातोय हे ऐकून काहीच वाटत नाही,
पण फक्त कल्पना केली… आणि जीवच निघाला!
ऐकलंय – तो रात्रभर रडतो,
ज्याने मला प्रेमात नाकारलं होतं.
त्याला कुणाच्याही प्रेमावर विश्वास नाही उरलेला,
बहुतेक काळाने त्याला खूप वेदना दिल्या आहेत.
आता त्या गोष्टींचा स्पर्शही होत नाही,
ज्यांनी पूर्वी दूरूनच दुखावलं होतं.
तू तरी शिकलास जगाप्रमाणे जगायला,
आम्ही मात्र प्रेम करतच राहिलो… दुसरं काहीच नाही शिकलो.
स्वतःला तोडून त्याचं मन सांधलं होतं,
आता स्वतःचे तुकडे शोधत फिरतोय…
Marathi Sad Sms and Messages
प्रेमाच्या मैफलीत गेल्यावरच समजलं,
प्रत्येक जण एकटा आहे, जो खरंच निस्वार्थ प्रेम करत होता.
लांब नाही… पण थोडं तरी असेल,
तुझ्या मनाच्या पानांवर माझा उल्लेख.
माणूस स्वतःला कितीही नशिबवान समजत असला,
तरी काही इच्छा अपूर्णच राहतात.
स्वप्न दाखवून मला आनंदी करणाऱ्यांनो,
तुम्ही तर माझं हास्यसुद्धा हिरावून घेतलंत.
कधी पत्र लिहिलं, तर ते जाळून टाकलं,
कधी मी पोहोचलो नाही, तर कधी तूच संधी गमावली.
फक्त तुझ्यासोबतच जमत होतं सगळं,
आणि दुर्दैवाने… तूच माझा झाला नाहीस.
ते विचारतात – “स्वप्नात कसं आठवतोस?”
कसं सांगावं त्यांना… की आम्ही वर्षांपासून झोपलोच नाही!
नातं तोडून निघून गेला,
आणि जाता जाता जगण्याची शिक्षा देऊन गेला.
अगं चंद्रा, तू परत जा…
तोच जाऊन गेला, ज्याच्या भानगडीत तुझ्याकडे पाहत होतो.
तू सोडून जात असलास, यात तुझी चूक नाही,
प्रत्येकाला माझ्यासोबत राहताही येत नाही.
जगण्याची गरज नाही असं नाही,
पण आता पुन्हा तुटण्याची ताकद उरली नाही.
जर प्रियकराने जखमा दिल्या तर काय झालं,
फुलांमध्येही काटे असतात ना?
हिम्मत होती एवढी की समुद्र पार केला असता,
पण दोन अश्रूंनीच बुडवलं सगळं.
तुला कदाचित माझ्याशिवाय जगता येईल,
पण मला मात्र स्वतःसहही राहता येणार नाही.
सुरुवातीला मित्र झालो,
मित्रातून जीवाचे झालो,
पण नंतर अनोळखी झालो…
आणि जीवन पुढे निघून गेलं.
Unhappy Upset Sad status in Marathi
स्वतःशीच बोलणं हीसुद्धा एक वेगळीच गोष्ट आहे,
स्वतःवरच स्वतःची तक्रार करावी लागते.
त्याला राग होता की मी त्याला समजू शकले नाही,
आणि मला दुःख होतं की मी तर फक्त त्यालाच ओळखत होते.
खरंच वेदना होते तेव्हा,
जेव्हा आपली नीयत स्वच्छ असते पण समज मात्र चुकीची घेतली जाते.
ऐ दिल तोडून जाणाऱ्याने इतकं तरी सांगावं,
ही शिक्षा प्रेमाची आहे की निष्ठेची?
परिस्थितींनी इतकं कठीण केलंय मला,
की जो फुलपाखरांपासूनही घाबरत होता, तो आता काट्यांशी खेळतो.
काही आपल्या इतके दूर गेलेत की,
आता कुणाला “आपलंसं” म्हणायलाही भीती वाटते.
ते दररोज माझ्या नावाने शपथा घेत होते,
आज समजतंय की आयुष्य हळूहळू का संपत चाललंय.
आयुष्य म्हणजे एक सततची इच्छा,
कोणी भेटतो, कोणी दूर जातो.
ज्याला प्रार्थनेत मागितलं,
तो कुणाला तरी न मागताच मिळून गेला.
खूप सुंदर शुभेच्छा दिल्या त्याने –
“नेहमी खुश राहा… एकटी असलीस तरीही.”
कोणी प्रेम करण्याची गोष्ट करतो, कोणी प्रेम मिळवण्याची.
आम्ही तर दोन्ही अनुभवले – न प्रेम मिळालं, न प्रेम करणारा.
माझ्या निर्दयतेचं उदाहरण कुठे मिळेल?
मी गुलाबांच्या जखमा काट्यांनी शिवत आहे.
एवढंच स्वप्न होतं – कोणीतरी आपलं होईल,
पण एका इच्छेने आयुष्यभराचा प्रवास लावून दिला.
किती छान झालं असतं, जर तुझं जगणं माझ्याभोवतीच असतं,
आणि मी तुला तुझंही होऊ दिलं नसतं.
कुणाला माहिती आहे मी काय गुन्हा केला होता,
पण त्या बेवफानं अशी शिक्षा दिली –
ना झोप लागते, ना जागं राहता येतं.
काहीही जास्त नाही आपल्या जवळ,
फक्त एक दुःख आहे… जे गरजेपेक्षा थोडं जास्त आहे.
Navra Bayko Alone Sad Status in marathi
एक नातंही जपता आलं नाही आपल्याला,
आणि एका रागाने उध्वस्त झालो आपण.
माझ्या संयमाचं मोजमाप विचारू नकोस,
छळून बघ जरा, तुझ्या ताकदीचं शेवट कुठे आहे ते कळेल.
हे ऐक आयुष्य, वेळ कधीच एकसारखा राहत नाही,
दुसऱ्यांना रडवणारेही एक दिवस स्वतः रडतात.
हजारो दगड पडले माझ्या अंगणात,
पण मी अजूनही शोधतोय ते, जे तू फेकले होतेस.
सगळी जुनी जखम पुन्हा उघडली,
फक्त जरा हसलो इतकंच, आणि तेही महाग पडलं.
वाळूत नाव लिहित नाही मी कधी,
कारण वाळूतले नाव टिकत नाहीत.
लोक म्हणतात माझं हृदय दगडासारखं आहे,
पण दगडावर कोरलेलं नाव सहज पुसता येत नाही.
थोडा विचार कर – किती वेदनादायक असतं ते,
आपण मरत असतो आणि कोणाला फरकही पडत नाही.
तुझंही रंग उतरेल माझ्या नंतर,
हसशील तू, पण तुझं हसू मात्र ओसरलेलं वाटेल.
प्रेम आजही आहे तुझ्यावर,
फक्त आता हक्क गाजवणं सोडून दिलं आहे.
कर अभिनय की नाही, करू दे नाटकं,
मी तुला वेळ दिला होता, शहाणपण शिकायला.
आता संपलं तुझ्यासाठी प्रेम…
आता तुझं नाटक नाही चालणार,
पुरे झालंस तू… आता स्वतःची तयारी कर.
रितीभातीसाठी जरी तू भेटायला आला असतास,
तरी काही फरक पडला नसता –
ना मी पुन्हा जिवंत झालो असतो, ना मरणं थांबलं असतं.
पानांसारखं या जगाने मला उधळून टाकलं,
एकट्याने मला सावरलं… आणि नंतर त्यानेच पेटवून टाकलं.
तू इतका लांब गेलास की मी तुटायला लागलोय,
एकदाच तरी सांग – माझा गुन्हा नेमका काय होता.
Heart touching Sad Quotes in Marathi Text
“कधी कधी वाटतं, तो मला विसरला असेल.”
“पण असं असतं, तर माझा उल्लेख ऐकून त्याचे डोळे पाणावले नसते.”
“संपव आता हे श्वासांचं नातं आयुष्य,
माणसांना आता प्रेम नकोसं वाटायला लागलंय.”
“इतकेही बदललो नाही की आपले विसरून जाऊ,
पण जेव्हा कोणी वाट बघत नाही, तेव्हा संबंध ठेवणं बोचतं.”
“प्रेम आजही आहे त्याच्यासाठी,
पण नशिबासमोर हतबल झालो.”
“त्याच्या डोळ्यात माझ्यासाठी उपेक्षा पाहिली,
म्हणून त्याच्या आनंदासाठी मी दूर झालो.”
“माझ्यातलाच मी मला सोडून गेला,
हे जाणणंही एक वेदना बनली.”
“तो माझ्या कबरीवर फातेहा काय वाचेल?
ज्याने माझं मरणच मागितलं होतं.”
“माझ्या खोलीत औषधांशिवाय काही नाही,
तरीही मी इतका शांत आहे, जसं काही घडलंच नाही.”
“गप्प बसून लपवतो वेदना हृदयाच्या एका कोपऱ्यात,
कधी या कोपऱ्यात, तर कधी त्या कोपऱ्यात रडून घेतो.”
“नेहमी दोष त्या व्यक्तीलाच लागतो,
जो चांगला होता पण तुटून गेला.”
“कधी कधी दुःख इतकं खोलवर जातं,
की कळतच नाही – रडावं की आपल्या अशक्तपणावर हसावं?”
“आशा ठेवू नये,
कारण त्या तुटल्या की आत्मा सुद्धा जखमी होतो.”
“माझ्या घरट्यात होते चार टोकदार काटे,
संपलं सगळं… वादळ आलं आणि उडून गेलं.”
“बर्‍याच काळाने त्याने विचारलं – कुठे असतोस?
मी हसून म्हणालो – तुझ्या शोधात.”
“हे खरंय की तुझ्यापासून दुरावून जिवंत आहे मी,
पण हीच जिंदगी विषासारखी आहे – एक एक थेंब पितोय मी.”
“जे विभक्त होणं अशक्य वाटत होतं,
आता त्यांना भेटून वर्षे उलटली.”
“जगण्याची इच्छा उरली नाही,
कारण त्याने जेव्हा साथ सोडली – तेव्हाच मी आतून मरण पावलो.”
Sad Quotes in Marathi for Girl
“माझ्या श्वासांमध्ये सामावून ठेव मला,
मी राहो वा न राहो – आठवणीत जिवंत ठेव मला.”
“माझ्या विचारांच्या उंचीवरून तो माणूस असं घसरला,
हात पुढे केला थांबवायला, पण हातच थरथरले.”
“काय माझीही काही मजबुरी होती,
त्याला आनंदात पाहण्यासाठी माझा आनंदच सोडून दिला.”
“एक गल्ली होती, जिथून आम्ही निघालो,
असं निघालो की जणू जीवच निघून गेला.”
“एकदा स्वतःला माझ्या जागी ठेवून पाह,
जर अजिबात दया आली नाही – तर निघून जा.”
“खूप कठीण असतं औपचारिक दिलासा देणं,
जेव्हा समोरच्याने आपले प्राणसखे गमावले असतात.”
“माणूस आपल्या जखमा दाखवत नाही,
जेव्हा त्या त्याच्या सर्वात प्रिय व्यक्तीकडून मिळालेल्या असतात – तो त्या स्वतःसह गाडून टाकतो.”
“अशीही असहायता की मी त्याला हे सुद्धा सांगू शकले नाही –
मला औषध नाही, तुझी गरज आहे.”
“फक्त एवढीच इच्छा आहे की तुला स्वतःपेक्षा जास्त प्रेम करावं,
मी राहिले ना राहिले – माझं खरं प्रेम तुझ्या आठवणीत राहावं.”
“ऐकलं होतं – तुटल्यावर जोडलेलं नातं खूप मजबूत होतं,
त्या आशेवर स्वतःलाच तुकडे तुकडे केलं.”
“कोण म्हणतं की द्वेषातच वेदना असते?
काही प्रेमसुद्धा फार वेदनादायक असतं.”
“हेच बरं आहे की आपण चांगले नाही,
कोणालाही आपल्यापासून दुरावल्यावर त्रास होणार नाही.”
“ती चांगली होती जोपर्यंत सगळं सहन करत होती,
जेव्हा बोलली – लोकांनी तिला उद्धट ठरवलं.”
“आज तोही रडला माझं असहाय रूप पाहून,
ज्याने माझा नाश करण्याची शपथ घेतली होती.”
“तुला काय ठाऊक माझ्या वेदनेची खरी कहाणी,
जर समजलं असतं – तर तूही या शहरात माझ्यासोबत शोक करत असतास.”
“माणूस कितीही मजबूत असो,
जीवनाच्या कडवटपणा कधीतरी डोळे ओले करतंच.”
“हृदयाचा गाव उजाड करून तो निघून गेला,
जो म्हणायचा – तुझ्यावर खूप प्रेम करतो.”
“वेळेत एखाद्याच्या प्रेमाची किंमत शिका,
कुणी तुमचं प्रेम सतत दाखवत दाखवत थकून जाऊ नये.”
“संवेदनशील हृदय तोडायला दगडांची गरज लागत नाही,
हे तर शब्दांच्या ठेचांनीच तुटून जातं.”
“ज्याच्यावर मी स्वतःला सोपवलं,
तोच मला त्याच्या वाट्याचं फाडून गेला.”
Husband Wife Sad Quotes in Marathi
“जेव्हा एखादी मुलगी हार मानते, तेव्हा ती प्रेम करत नाही म्हणून नाही, तर सतत दुखावत गेल्यामुळे आणि तिला वाटतं की तुला काहीच फरक पडत नाही म्हणून.”
“जेव्हा तू एका विवाहित पुरुषासोबत रिलेशनशिप ठेवतोस आणि तो त्याची पत्नी सोडतो, तेव्हा तू खोट्यांच्या दुनियेत प्रवेश करतोस. जो माणूस आपल्या बायकोशी बेवफाई करू शकतो, तो तुझ्यासोबतही करू शकतो!”
“जर तुझा पार्टनर दुखावत असेल आणि तुला काय करावं हे समजत नसेल, तर प्रार्थना हा सर्वात प्रभावी उपाय आहे जो निश्चितच परिणाम देतो.”
“जेव्हा लोक तुला वारंवार दुखावतात, तेव्हा त्यांना रंध्रकागदासारखं समज. ते तुला थोडं खरचटवतील, पण शेवटी तू चमकू लागशील आणि ते निरुपयोगी ठरतील.”
“माझा नवरा मला दुर्लक्ष करतो आणि समजतो की मी नेहमीच त्याच्या वाट बघत बसेन. त्याला कल्पनाही नाही की एक वादळ त्याच्या जीवनात येणार आहे. मी थकले आहे त्याला सतत हे सांगण्यात की मीही महत्त्वाची आहे.”